172,
BESCHOUWING
Zal't
eindeloos
gemaatigt
houden.
Een
zonnefchyn
wiens
zoete
kracht,
Zo
lieflyk
,
en
zo
uitgenomen
In
alle
Eeuwigheid
geen
nacht
Door
afgaan
,
op
zal
laaten
komen.
Een
Zonnefchyn,
wiens
vriend'lyk
licht,
Zo
zacht
en
aangenaam
in't
ftreelen,
De
glans
is
van
Gods
aangezicht,
Ver
van
verdrietig
,
of
verveelen.
o
Jezus!
onbepaalde
Zon
!
Wiens
ftraalen
nimmermeer
verdweenen,
Wiens
opgang,
ooit
of
ooit
begon,
Gy
hebt
van
eeuwigheid
gefchecnen
3
Uit
God
,
het
Vaderlyke
vuur,
Een
Bron
,
en
Ader,
die
het
zweeven
Der
Heil'ge
Geeft
,
in
Gods
natuur,
Van
eeuwigheid
heeft
uitgegeeven.
Zo
heeft
den
opgang
dezes
Zons,
By
Gode
,
nooit
begin
genoomen,
Zyn
opgang
is
maar
over
ons,
Wy,
die
in
zyn
beftraaling
komen.
Voor't
oog
der
zaal'ge
breekt
hy
aan,
Als
zy
uit's
werelds
duifterniflen,
Van
d'Aarde
in
den
Hemel
gaan,
Nooit
zullen
die
zyn
fchynfel
miflen.
Vermoeiden,
in
den
heeten
dag
Van't
tegenwoordig
tyd'lyk
leeven,
Terwyl
het
u
gebeuren
mag
Komt
in
Gods
Schaduw
u
begeeven
j
Op
dat
uw
leeven
niet
en
fterf,
Permalink: http://pid.emory.edu/ark:/25593/sjwpb
